Περιγραφή

Lomnica (σλοβακικά: Lomnický štít, γερμανικά: Lomnitzer Spitze, ουγγρικά: Lomnici-csúcs) - η δεύτερη ψηλότερη κορυφή στα Τάτρα (2634 ή 2632 μ.) μετά το Gerlach (2655 μ.), που βρίσκεται στο σλοβακικό τμήμα των Υψηλών Τάτρα. Μέχρι να γίνουν ακριβέστερες μετρήσεις γύρω στο 1860, θεωρούνταν η υψηλότερη κορυφή της οροσειράς Τάτρα.

Από τον 15ο αιώνα αποτελούσε οικόσημο της οικογένειας Berzevich από τη Veľká Lomnica. Θεωρούνταν επίσης σύμβολο του Spišské Tatry. Τον 17ο και τον 19ο αιώνα, όπως και σε πολλά άλλα μέρη των Τάτρας, υπήρχαν μεταλλευτικά έργα στην κορυφή Lomnický Peak (στην περιοχή Copper Meadows). Η πρώτη γνωστή ανάβαση έγινε από τον Γιάκομπ Φάμπρι τον πρεσβύτερο (μέλος μιας οικογένειας που ασχολούνταν με τα ορυχεία στην περιοχή αυτή) μεταξύ 1760 και 1790. Μεταξύ των πρώτων τουριστικών αναβάσεων είναι οι ακόλουθες: Robert Townson με δύο κυνηγούς στις 17 Αυγούστου 1793, Stanislaw Staszic με οδηγούς στις 21 Αυγούστου 1802 ή 1804. Το χειμώνα, ο πρώτος που ανέβηκε στην κορυφή ήταν ο Theodor Wundt με οδηγό τον Jakob Horvay στις 27 Δεκεμβρίου 1891.

Μέχρι το 1870 η Lomnica ήταν η πιο επισκέψιμη κορυφή των High Tatras. Η συγγραφέας Jadwiga Luscheva ήρθε στο Spiš μόνο και μόνο για να δει τη Lomnica, ο πρόεδρος Ludvík Svoboda ήταν σε αυτό αρκετές φορές με τα πόδια. Η Λομνίτσα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της κατάκτησης των Τάτρα. Ο Stanislav Staszic ανέβηκε σε αυτό για να διεξάγει πειράματα με τον μαγνητισμό. Ο Maksymilian Nowicki έγραψε το 1867: Όποιος στέκεται σταθερά στα πόδια του και δεν έχει ίλιγγο, θα ανέβει και θα κατέβει εύκολα. Η κατάκτηση του βουνού το 1891 από τον Γερμανό ορειβάτη Theodor Wundt σε δύσκολες χειμερινές συνθήκες ήταν το τότε ρεκόρ δυσκολιών που ξεπεράστηκαν.

Κορυφαίοι Πολωνοί ορειβάτες έλαβαν μέρος στον αγώνα για την κατάκτηση του δύσκολου δυτικού τοίχου ύψους 250-400 μέτρων. Στις 8 Αυγούστου 1929 ο Wiesław Stanisławski, ο Antoni Kenar και ο Aleksander Stanecki ανέβηκαν σε αυτό (στο αριστερό τμήμα του) και στις 21 Ιουνίου 1930 ο Wincenty Birkenmajer και ο Kazimierz Kupczyk ανέβηκαν σε μια άλλη διαδρομή (στο δεξί τμήμα του). Ο Jan Kazimierz Dorawski έγραψε για αυτή τη δεύτερη διαδρομή ότι μάλλον δεν μπορεί να ξεπεραστεί από τίποτα άλλο στα βουνά Tatra.